De term linieschip slaat op de gevechtstactiek waar het scheepstype haar naam aan dankt. Tot de eerste helft van de zeventiende eeuw was elkaar individueel opzoeken om het met kanonnen en enterploegen uit te vechten de standaard gevechtstactiek. Hoewel de Portugees Vasco da Gama het reeds in 1502 ad hoc toepaste tegen een ‘Moorse’ vloot, maakte Maarten Tromps kiellinies tijdens de Slag bij Duins in 1639 het in linie achter elkaar langs de tegenstanders koersen een standaard tactiek. Onder Tromps commando -aangevuld met schepen van admiraal Witte de With en viceadmiraal Banckert- werd een getalsmatig overmachtige Spaans-Portugese vloot ingesloten en verslagen.

In kiellinie wordt de tegenstander met breedtesalvo’s bestookt. Liefst niet een-op-een, maar elkaar opvolgend tegen hetzelfde schip of serie schepen. In de praktijk leidde de tactiek tot zeeslagen tussen twee kiellinies die min of meer parallel aan elkaar varend salvo’s uitbrachten. Tenzij de gekozen koers en wind zo gunstig waren dat je de tegenstander kon enfileren (in lengterichting doorboren). Dwars door de linie van de tegenstander varend konden de hierbij afgegeven salvo’s alleen door de paar boeg- of hekkanonnen van vijandelijke schepen (van dichtbij) worden beantwoord. Deze tactiek van de T kruisen was instrumentaal voor Nelsons overwinning tijdens de Slag bij Trafalgar in 1805, waar een Britse vloot van 27 schepen een Spaans-Franse vloot van 33 schepen versloeg.

Bron: Historiek.net

© 2025 linieschip.nl | Website beheer door 2GetAsite